Baszta Kłodzka, to obok Bramy Wodnej i Baszty Rycerskiej udostępniony dla zwiedzających punkt widokowy w Bystrzycy Kłodzkiej. Na jej szczyt prowadzi 89 stromych stopni, po pokonaniu których dochodzimy do galerii widokowej. Z tarasu widokowego baszty rozciąga się panorama na okoliczne pasma Gór Bystrzyckich i Masywu Śnieżnika, u podnóża których położona jest Bystrzyca Kłodzka. Baszta bramna zwana kłodzką - wzniesiona w 1319 r. - stanowi pozostałość tzw. Bramy Kłodzkiej – jednego z elementów obwarowań miejskich, złożonych z muru obwodowego z basztami, czatownicami, wieżami i Bramą Wodną. W 1842 r. rozebrano Bramę Kłodzką, pozostawiając basztę do dzisiaj zachowaną.
Baszta Rycerska znajduje się na osi ul. Rycerskiej, na jej pn.-wsch. krańcu. Murowana z kamienia, z przemurowaniami z cegły, nietynkowana. Wzniesiona na planie kwadratu. Pięciokondygancjowa, zwieńczona profilowanym, ceglanym gzymsem koronującym. W elewacjach znajduja się otwory rozmieszczone osiowo. W elewacji od strony ul. Rycerskiej (pd.-zach.) prostokątny otwór wejściowy, powyżej ostrołuczny, gotycki otwór w kamiennym obramieniu. W piątej kondygnacji neoromańskie biforia z ostrołucznymi oknami w ceglanych, uskokowych obramieniach. Podobne biforia w pozostałych elewacjach izby dzwonowej. Ponadto w elewacji od strony ul. Rycerskiej znajdują się resztki kamiennych wsporników ganku i balkonu. Natomiast w elewacji od strony ul. Wojska Polskiego (pn.-wsch.) okna szczelinowe w kamiennych obramieniach. Baszta nakryta ostrosłupowym hełmem, obecnie osłoniętym blachą.
Brama wodna pochodząca z XIV wieku brama warowna, będąca elementem średniowiecznych murów obronnych w Bystrzycy Kłodzkiej. Warowna brama została wzniesiona, po roku 1319, w roku 1568 dobudowano blanki i ostrosłupowe ceglane zwieńczenie. W połowie XVII wieku rozpoczęto wyburzanie murów miejskich i budowla przestała pełnić funkcje obronne. Od tego czasu do początku XX wieku pomieszczenia ponad przejazdem nie były używane. W roku 1922 w baszcie utworzono izbę historyczną, w której zgromadzono XVIII-wieczne wytwory lokalnych rzemieślników i dokumenty dotyczące historii miasta. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 26 lutego 1960 obiekt został wpisany do rejestru zabytków. W latach 1970 do 1980 brama służyła jako turystyczny punkt widokowy. W roku 1985 lokalna spółdzielnia rzemieślnicza wyremontowała obiekt, w którym następnie urządzono wystawę prac rzemieślników, zrzeszonych w tutejszym cechu. W roku 2013 obiekt odnowiono i odtworzono niektóre detale architektoniczne, w tym kratę.